Σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Συνθετικής Ψυχοθεραπείας (ΕΑΙP) (www.eaip.eu), η συνθετική ψυχοθεραπεία εφαρμόζει, πρωταρχικά, μια ιδιαίτερη πρακτική, με έμφαση στην ενιαία προσέγγιση των ατόμων. Κατά συνέπεια, το επίκεντρό της βρίσκεται στην κατάλληλη και αποτελεσματική ανταπόκριση προς το άτομο σε συναισθηματικό, πνευματικό, γνωστικό, συμπεριφοριστικό και σωματικό επίπεδο. Σκοπός της είναι να διευκολύνει τη σύνθεση, με τρόπο ώστε να μεγιστοποιούνται οι αξίες της ύπαρξης και της λειτουργικότητας ενός ατόμου σε ενδοψυχικό, διαπροσωπικό και κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο, δίνοντας παράλληλα τη δέουσα προσοχή στα προσωπικά όρια και τους εξωτερικούς περιορισμούς που ισχύουν για κάθε άτομο.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η σύνθεση είναι μια διαδικασία κατά την οποία πρέπει να δεσμευτούν και οι θεραπευτές. Γι’ αυτό το λόγο, αναγκαία προϋπόθεση είναι η προσωπική σύνθεση των θεραπευτών. Ωστόσο, είναι, επίσης, κοινώς αποδεκτό, ότι πέρα από την προσωπική ανάπτυξη του θεραπευτή, υπάρχει ανάγκη για μια δέσμευση σχετικά με την επιδίωξη της γνώσης στον τομέα της ψυχοθεραπείας και των σχετιζομένων  πεδίων της. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Εταιρεία για τη Συνθετική Ψυχοθεραπεία (EAIP) ορίζει “Συνθετική” οποιαδήποτε μεθοδολογία και προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ή αναπτύσσεται προς έναν εννοιολογικά συνεκτικό, ηθικό, θεωρητικό συνδυασμό δύο ή περισσότερων συγκεκριμένων προσεγγίσεων ή/και αντιπροσωπεύει το ίδιο το πρότυπο σύνθεσης. Αυτό σημαίνει ότι οι συνθετικοί ψυχοθεραπευτές έχουν μια ιδιαίτερη δεοντολογική υποχρέωση να αναπτύξουν διάλογο με συναδέλφους διαφορετικών προσανατολισμών και να ενημερώνονται διαρκώς για τις εξελίξεις στον χώρο.